Ο κάθετος είχε τη δική του ιστορία...

Τα προηγούμενα χρόνια ερίζαμε για το πού θα γίνει το "κούμπωμα" του άξονα κάθετου άξονα Βέροιας-Σκύδρας στην Εγνατία οδό. Με ακραία τοπικιστική διάθεση και ανεδαφικά επιχειρήματα, ωσάν να μην είναι οι μελέτες και οι ειδικοί αυτοί που θα έπαιρναν την καταλληλότερη απόφαση, αλλά η δική μας επιθυμία. Και όχι η ασφάλεια ενός κλειστού δρόμου το ζητούμενο, αλλά το κέρδος ενός ακόμη λεπτού στην κατεύθυνση προς την αγορά της Θεσσαλονίκης....

Παράλληλα αγωνιούσαμε για το ύψος των αποζημιώσεων, επιτυγχάνοντας το παγκοσμίως καινοτόμο: οι αποζημιώσεις του έργου να κοστίζουν περισσότερο από τον προϋπολογισμό του!... 

Αποτέλεσμα; Μελέτη από το 1997, διανύουμε το 2018 και έχει κατασκευαστεί μόνο το τμήμα των 6 χιλιομέτρων Πατρίδα-Μονόσπιτα.

Και τώρα; Τώρα που τα λεφτά είναι λιγοστά; Αναζητούμε χρήματα για νέες μελέτες και έργα στα δύο τμήματα που έμειναν (Πατρίδα-Εγνατία και Μονόσπιτα-Σκύδρα), αλλά και για την υπέργεια σύνδεση Μονόσπιτα-δρόμος προς Νάουσα, για να αποφεύγουμε τη σύνδεση-καρμανιόλα στο "ξύλινο σπίτι".

Ωστόσο, μία από τα ίδια στον κεντρικό και περιφερειακό σχεδιασμό. Την ίδια ώρα που η Ημαθία αναζητά 30 εκατ. και πλέον για να τελειώσει τον κάθετο άξονα Βέροια-Σκύδρα, η Πέλλα επιδιώκει έναν άλλο κάθετο άξονα: Έδεσσα-Γιαννιτσά-Αιγίνιο. Παλιό όνειρο των Πελλαίων, που επανέρχεται σε επίπεδο ρητορικής τουλάχιστον.
Κι όλα αυτά, όταν στο ΕΣΠΑ δεν υπάρχουν πια κονδύλια οδοποιίας. Άρα αναζητούμε ένταξη στον εθνικό σχεδιασμό. Των άδειων ταμείων...

Η ΠΑΘΕ και Εγνατία ολοκληρώθηκαν με πολλά χρόνια καθυστέρηση. Οι κάθετοι άξονες δεν πρέπει να είναι τόσο αισιόδοξοι. Εκτός κι αν τα χρήματα βρεθούν από την επικείμενη θεαματική αύξηση των διοδίων.