Να σοβαρευτούμε πριν είναι αργά
Επειδή ακόμη δεν έπεσε πολύ η θερμοκρασία και τα νούμερα της πανδημίας είναι ήδη τρομακτικά, καλό είναι όλοι μας να σοβαρευτούμε και να δείξουμε υπευθυνότητα πριν έλθουν τα χειρότερα. Οι εικόνες που μας στέλνουν αναγνώστες από την κατάσταση σε κάποια μαγαζιά διασκέδασης είναι άκρως ανησυχητικές. Κάποιοι δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και τι έρχεται. Δεν ενοχοποιούμε κανέναν, αλλά δεν μπορούμε να κάτσουμε και απλοί παρατηρητές σε μια συνεχιζόμενη κατάσταση που μας προσβάλει. Ένας ολόκληρος κλάδος κινδυνεύει εξαιτίας της ανευθυνότητας λίγων. Οι αρμόδιοι του χώρου πρέπει να ενεργήσουν πάραυτα, αν δεν είναι ήδη αργά.
Παραθέρουμε στη συνέχεια κάποια σχόλια γιατρών, ενδεικτικά μιας πραγματικής κατάστασης, μήπως και αντιληφθούμε επιτέλους τι συμβαίνει:
«Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο δυσκολότερος της γενιάς μας. Ένας χειμώνας που το κύριο χαρακτηριστικό του θα είναι το θανάσιμο παιχνίδι με έναν από τους φονικότερους ιούς στην ιστορία της ιατρικής. Και θα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο το παιχνίδι αυτό, όσο θα υπάρχουν μεταξύ μας άνθρωποι που υποβαθμίζουν τον κίνδυνο. Δυστυχώς το μόνο που θα πετύχουν όσοι συνεχίζουν να σκέφτονται με αυτόν τον απίστευτο τρόπο θα είναι το δεύτερο lockdown το οποίο βρίσκεται προ των θυρών. Το κυριότερο όμως είναι η διάχυση της διάδοσης του ιού από τις ηλικίες που δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας στους μεγαλύτερους. Τα παραδείγματα των μαζικών θανάτων στα γηροκομεία θα έπρεπε να αποτελούν το απόλυτο μάθημα για το τι μας περιμένει. Αν δεν μπορείς να ζήσεις λίγους μήνες χωρίς πάρτι και συνωστισμούς, ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΖΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ. Απόλυτη λοιπόν προσήλωση στα μέτρα πρόληψης και θα τα καταφέρουμε και όταν με το καλό πέσουν οι μάσκες να ζούμε όλοι και να έχουμε στο πρόσωπό μας τα κρυμμένα χαμόγελα όλου αυτού του χρόνου...»
Περικλής Μάρας
«Εθνική γιορτή σήμερα είπα μετά προσοχής να βγω για μεσημεριανό φαγητό. Μέχρι να φτάσω δέχτηκα τηλεφωνήματα από δύο συναδέλφους να ενδιαφερθώ για κάποιους νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με covid-19. Απολογισμός: Οικογένεια 1, μητέρα και γιος 50 ετών διασωληνωμένοι, δεύτερος γιος νεότερος ελαφρότερα. Οικογένεια 2, πατέρας 50 ετών σοβαρά - εισαγωγή, γιος νεαρός ελαφρά. Σοβαρευτείτε, ιδιαίτερα οι νεότεροι γιατί σε 1 μήνα δεν θα υπάρχει κρεβάτι όχι σε ΜΕΘ αλλά ούτε στον διάδρομο...»
Ιάκωβος Αβραμίδης, διευθυντής της παθολογικής κλινικής (μονάδα COVID) στο Παπανικολάου.
«Τελικά νομίζω ότι αυτό που λέμε κοινωνική ευθύνη δεν μπορεί να μας σώσει και ο καθένας θα γίνει σωτήρας του εαυτού του. Κι αυτό εάν μπορέσει. Γιατί δυστυχώς το ιικό φορτίο στην κοινότητα έχει γίνει ήδη μεγάλο. Και είμαι απαισιόδοξος βραχυπρόθεσμα γιατί εδώ δεν τα καταφέρνουν ευρωπαϊκές χώρες με ιδιαίτερα αναπτυγμένη την ατομική ευθύνη, θα τα καταφέρουμε εμείς; Που οι αμαθείς, οι αμελείς, οι θρησκόληπτοι, οι ψευτόμαγκες και οι ψευτοεπαναστάτες περισσεύουν χωρίς να είναι πλειοψηφία δημιουργούν μια κρίσιμη μάζα, που φτάνει για να τινάξει στον αέρα οποιοδήποτε μέτρο πλην του απόλυτου εξαναγκασμού του lockdown…»
Αντώνης Δαρζέντας, παιδίατρος
